De droom die werkelijkheid wordt

Wat begon met een droom wordt stilletjes aan werkelijkheid. Zes jaar na de eerste keer gezegd te hebben dat ik het land "daar onder" wel eens wou bezoeken zit het er bijna aan te komen... Mijn eerste trip naar Australië (wie weet volgen er nog nadien)!!

Het begon er reeds 3 jaar geleden concreet uit te zien dat ik wel eens naar Down Under zou gaan. Ik had hier namelijk via het wielrennen een Australiër leren kennen waarmee het goed klikte waarop we regelmatig samen gingen trainen en samen wedstrijden gingen betwistten. Als afsluiter voor zijn verblijf in Europa hebben we samen een weekje doorgebracht aan de voet van Alpe D'Huez met daar de nodige trainingsarbeid op de fiets te hebben verricht natuurlijk.

Dankzij het geweldige internet en facebook bleven we contact houden en werden er zo plannen gemaakt voor een reis naar Australië. Maar eerst moesten er daarvoor wat centjes zijn, dus besloot ik eerst om mijn studies af te maken en een 2-tal jaar te werken zodat ik over voldoende middelen zou beschikken om er niet zomaar een reisje van te maken maar een overweldigend avontuur!!

Dit jaar is het dan zover!! Na dat mijn Australische broer, Cameron, mij nogmaals heeft komen bezoeken deze zomer trek ik deze winter naar Australië. Op 14 november vertrek ik voor 3 maand (ja 3 maand!!) voor wat nu reeds de grootste ervaring in mijn nog jeugdig leven zal zijn. Ik doop het nu al "Summer part 2" omdat het daar vollop zomer zal zijn en ik zo Australië in al zijn glorie kan ontdekken en dit vanuit mijn verblijf plaats in Melbourne. Ik ga naar daar om mijn Australische broer te bezoeken en kennis te maken met zijn familie, om Alice (schoolvriendin, die hier voor 1 jaar was) te bezoeken, om te trainen, om te koersen, om de surfway of living te ontdekken, een deel van het land te bezoeken en zoveel meer...

Alles wordt nu ook min of meer concreet, de vliegtuigtickets zijn er, de internationale reispasport is er, een nieuwe rugzak is aangekocht, nieuwe koers/trainingswielen zijn aangekocht, er zijn reeds koersactiviteiten, al heel wat opzoekingswerk is er gebeurd om te kijken wat ik allemaal kan en wil doen.

Stilletjes aan tel ik ook de dagen af die me hier nog resten om dan te kunnen vertrekken voor een reis van om en bij de 24 uur (zonder tegenslag). En begin ik dus ook te beseffen dat ik hier heel wat vrienden zal achterlaten, maar van wie ik weet dat ze me door dik en dun steunen zolang ik terugkom.

Maar ik ben er klaar voor! Laat het maar snel 14 november 10.00h zijn!!