Toen ik in het najaar van 2012 begon met lopen. voor de conditie toch op een manier te behouden was dit al rap overgegaan in naar het lopen met de ambitie om een marathon te lopen in 2013. Amsterdam zou de eerste beproeving worden op het einde van 2013, met uiteraard in de aanloop naar Amsterdam nog enkele wedstrijden mee te doen met minder km's. Beginnende met 10km wedstrijden, op training leken de 20-25 km's al redelijke vlot te gaan en ik had er echt zin in.
Maar zoals ik al eerder heb aangegeven ben ik geveld door blessure leed. Enkele weken terug ben ik naar het ziekenhuis geweest om foto's te laten nemen en een echografie van de adductoren. Uit de gewone foto's bleek al snel dat ik met een soort van slijtage zit aan beide heupen, uit de echografie bleek dat ik met een tendinitis sukkel.
Dus lopen is echt niet aan de orde en dit al sinds 26 December... Niet leuk dus. Elke dag gaat de conditie (die echt goed was), maar achteruit en achteruit. Toen ik de dokter vroeg wat ik wel nog mocht doen was dit niet echt veel, rustig fietsen, en zwemmen. Ok ondertussen heb ik wel al wat op de rollen gezeten binnen, maar aan een slakkengangetje en heb ik al met de MTB gaan rijden, ook aan een slakkengangetje maar ik was toch bezig. Voor de rest nog veel gerust en bij de kinesist langsgeweest om te pijn te verhelpen, ijs gelegd, stretching gedaan.
Het rustig laat voorlopig wel nog op zich wachten en de blessure is er dus nog. De kinesist denk dat dit vooral voorkomt uit de slijtage van mijn heupen en ik vrees er ook voor want telkens ik op de fiets kruip voel ik een raar drukkend gevoel aan mijn buikspieren terhoogte van mijn heupen. En het betert niet met traag, rap, met hoge of lage cadans te fietsen, het betert ook niet naarmate ik langer fiets. Dat vervelend gevoel blijft er zitten.
Naarmate ik langer met deze blessure sukkel zie ik mijn conditie maar verder en verder wegzakken met daarbij ook de marathon ambities en Amsterdam 2013. Want het loont niet om te beginnen lopen en dan terug te hervallen. Ik zou mezelf echt heel graag terug pijn kunnen doen zonder ergens van last te ondervinden, want ik mis die fysieke pijn wel van de inspanningen!! Het vreet mij soms echt op.
Dus ik denk toch eens verder te gaan en een specialist aan te spreken als het niet verder evolueert...
Vandaag wel even gaan rijden, uiteraard thuisgekomen met last aan de adductoren terug, leuk is anders. Morgen naar de carnaval stoet gaan kijken in Aalst, hopelijk kan die mijn gedachten even verzetten van het vervelende gevoel van al bijna een half jaar te sukkelen van de ene blessure in de andere.
Life your life and ride your bike!
JoJo
