Wat een goeie trainingsdag moest worde met veel kilometers is geëindigd in mineur.
Zondag was ik met de fiets vertrokken richting Merelbeke om daar deel te nemen aan de wedstrijd georganiseerd aan Taverne De Oase. Na half westrijd kreeg ik het moeilijk door het mindere trainen tengevolge van Ierland maar beslott zo lang mogelijk vol te houden en voelde me zelfs beetje beter worde naar het einde toe. Tot het noodlot toesloeg, net na het ingaan van de voorlaatste ronde was er een valpartij en de persoon voor mij week ontzettend hard uit naar rechts waardoor hij mij voorwiel meepakte en ik zo over de kop gevlogen ben en uiteindelijk iets verder ben terecht gekomen. Ik denk dat ik in de lucht gekatapulteerd werd aan een snelheid van om en bij de 45km/h.
Na mij zelf te beschermen van andere renners door teken te doen is het licht even uit gegaan en toen ik mijn ogen opendee stond de ambulance er al samen met heel wat mensen die ik kende die ik allemaal wil bedanken voor jullie medeleven. Na een tijdje in de ambulance voelde ik pas dat er iets mis was aan mijn rechterschouder, het verdict zou hard zijn... Na de eerste goeie zorgen te hebben gekregen van de mensen van het gele kruis nam mijn ploegleider me mee naar het ziekenhuis. Ik wil Jurge hier ook nogmaals bedanken voor de goeie zorgen!
Op de plakken genomen in het ASZ te Aalst werd duidelijk dat mijn sleutelbeen op het uiteinde 2 maal gebroken is en dus in 3 stukken is. Maar ik werd goed verzorgd, schaafwonden eerst uitgewassen, ontsmet enzo en nadien een draagdoek voor de rechterarm. Het werd wel al snel duidelijk dat ik niet zou gaan werken de dag nadien omdat ik pas woensdag (vandaag) zou weten wat er verder zou gebeuren.
Vandaag (woensdag) kreeg ik dan al telefoon dat ik niet meer op controle moet komen maar onmiddellijk onder het mes moet om mijn sleutelbeen recht te zetten. Het zou anders te lang duren voor het zou genezen. Dus straks mag ik naar het ziekenhuis gaan...
Ik hoop op een goeie operatie zodat ik maandag terug naar Ierland kan vertrekken voor het werk, omdat ik anders helemaal zot zou worden van verveling thuis!
Buiten de fysieke schade is er ook wel wat materiele schade, fiets, helm en schoenen kapot...
20 april 2011
3 april 2011
From the mates to the lads...
Na 2 weken te hebben gewerkt voor BD in Erembodegem, zit ik nu in Ierland. Welliswaar deze keer niet zomaar vakantie, maar voor het werk zelf.
Ik ga de volgende 8-10 weken naar Ierland, in Shannon, elke week om daar te gaan "workshadowen", we moeten het werk daar gaan leren om het nadien zelf te kunnen doen in Erembodegem. De eerste week was het vooral kennismaken met de personen die daar werken en een kennismaking met het werk zelf. Ik ben verantwoordelijk voor het gedeelte van de "Freight Out" en moet zowel de facturatie leren als het maandeinde process. In het begin was het wel aanpassen want ik werk met 2 nieuwe programmas voor het boeken van deze facturen en het leren van deze programmas was in het begin niet zo makkelijk maar na een paar dagen was ik er reeds mee weg.
Het verblijf in Ierland valt heel goed mee want we zitten in een heel mooi hotel, we zitten in het Strand Hotel in Limerick wat vroeger een Hilton Hotel geweest is. Voor het ontbijt hebben we steeds een uitgebreide keuze aan fruit, ontbijtgranen, brood, "English Breakfest". We beschikken ook over een zwembad, jacuzzi, sauna, stoombad, fitness, ... De kamers zijn zelf zeer in orde dus dit alles maakt het wel aangenaam vertoeven in Limerick.
Voor het vervoer van en naar het hotel hebben we een auto ter beschikking gekregen en het is terug linksrijden, wat voor mij eigenlijk wel een beetje "normaal" lijkt.
De streek waar we zitten is vooral heel groen, maar ik denk dat dit overal zo is in Ierland. Ik zou JoJo niet zijn als ik mijn fiets niet had meegenomen naar Ierland. De eerste volledige week dat we in Ierland waren, heb ik reeds wat km's gefietst en genoten van de groene uitzichten. Dit is echt genieten want het is zeer rustig op de banen, het enigste wat vervelend is, zijn de loslopende honden... Dit kan soms verschieten zijn als je ergens voorbij rijdt en er inees een hond achter je aan zit.
De collaga's maken het verblijf ook wel plezant, we hebben echt een plezant team dat in Ierland zit. En de avonden die we er reeds gespendeerd hebben waren steeds plezant, er werd steeds goed gelachen en plezier gemaakt. We zijn al een paar keer gaan uit eten en hebben de pubs al een beetje verkend in Limerick.
Het enigste wat het niet plezant maakt, is het op en af gaan naar Ierland omdat er geen rechstreekste vlucht naar Shannon is. We moeten steeds een overstap maken in Heathrow en het wachten voelt een beetje aan als tijdverlies maar we proberen er steeds het beste van te maken. De eerste twee keer dat we terugkwamen naar België hebben we al altijd iets voorgehad. De eerste keer hadden we vertraging door een technisch mankement aan het vliegtuig en ware we 2 uur later thuis dan het normale uur. En deze vrijdag was Maarten zijn paspoort verloren ergens op de vlieger of de op de bus naar de terminal. Na wat te hebben gewacht op meer nieuws over Maarten zijn paspoort hebben we het er op gewaagd en onze weg verder gezet zonder de paspoort. Uiteindelijk was er geen probleem en zijn we vrijdag allemaal goed thuis geraakt.
Nu vertrek ik weer vandaag (zondag) en kijken we uit naar wat komende week ons zal brengen. Op naar het volgende avontuur bij de lads in Ierland.
Have a nice Guiness
JoJo
Ik ga de volgende 8-10 weken naar Ierland, in Shannon, elke week om daar te gaan "workshadowen", we moeten het werk daar gaan leren om het nadien zelf te kunnen doen in Erembodegem. De eerste week was het vooral kennismaken met de personen die daar werken en een kennismaking met het werk zelf. Ik ben verantwoordelijk voor het gedeelte van de "Freight Out" en moet zowel de facturatie leren als het maandeinde process. In het begin was het wel aanpassen want ik werk met 2 nieuwe programmas voor het boeken van deze facturen en het leren van deze programmas was in het begin niet zo makkelijk maar na een paar dagen was ik er reeds mee weg.
Het verblijf in Ierland valt heel goed mee want we zitten in een heel mooi hotel, we zitten in het Strand Hotel in Limerick wat vroeger een Hilton Hotel geweest is. Voor het ontbijt hebben we steeds een uitgebreide keuze aan fruit, ontbijtgranen, brood, "English Breakfest". We beschikken ook over een zwembad, jacuzzi, sauna, stoombad, fitness, ... De kamers zijn zelf zeer in orde dus dit alles maakt het wel aangenaam vertoeven in Limerick.
Voor het vervoer van en naar het hotel hebben we een auto ter beschikking gekregen en het is terug linksrijden, wat voor mij eigenlijk wel een beetje "normaal" lijkt.
De streek waar we zitten is vooral heel groen, maar ik denk dat dit overal zo is in Ierland. Ik zou JoJo niet zijn als ik mijn fiets niet had meegenomen naar Ierland. De eerste volledige week dat we in Ierland waren, heb ik reeds wat km's gefietst en genoten van de groene uitzichten. Dit is echt genieten want het is zeer rustig op de banen, het enigste wat vervelend is, zijn de loslopende honden... Dit kan soms verschieten zijn als je ergens voorbij rijdt en er inees een hond achter je aan zit.
De collaga's maken het verblijf ook wel plezant, we hebben echt een plezant team dat in Ierland zit. En de avonden die we er reeds gespendeerd hebben waren steeds plezant, er werd steeds goed gelachen en plezier gemaakt. We zijn al een paar keer gaan uit eten en hebben de pubs al een beetje verkend in Limerick.
Het enigste wat het niet plezant maakt, is het op en af gaan naar Ierland omdat er geen rechstreekste vlucht naar Shannon is. We moeten steeds een overstap maken in Heathrow en het wachten voelt een beetje aan als tijdverlies maar we proberen er steeds het beste van te maken. De eerste twee keer dat we terugkwamen naar België hebben we al altijd iets voorgehad. De eerste keer hadden we vertraging door een technisch mankement aan het vliegtuig en ware we 2 uur later thuis dan het normale uur. En deze vrijdag was Maarten zijn paspoort verloren ergens op de vlieger of de op de bus naar de terminal. Na wat te hebben gewacht op meer nieuws over Maarten zijn paspoort hebben we het er op gewaagd en onze weg verder gezet zonder de paspoort. Uiteindelijk was er geen probleem en zijn we vrijdag allemaal goed thuis geraakt.
Nu vertrek ik weer vandaag (zondag) en kijken we uit naar wat komende week ons zal brengen. Op naar het volgende avontuur bij de lads in Ierland.
Have a nice Guiness
JoJo
Abonneren op:
Posts (Atom)